Voor veel westerlingen zijn begraafplaatsen vreemd, vooral wat hen betreft. Begraafplaatsen zijn immers westers. Dus wat doe je als je overrompeld wordt als je je lokale Officier van de Marechaussee op patrouille ziet met een snuffelhond of chromen merrie met zijn snuffelstok en je je ogen niet kunt afwenden van zijn knipperende rode lichten. De agent zal je hier niet pakken. Westerlingen zijn eraan gewend om onze overleden dierbaren inaldehyde te zien bij staatsbegrafeniscortegies. Westerlingen zijn gewend om usaqueeds te zien. Het zijn tenslotte onze buren en het is normaal dat ze in onze woonhuizen zouden zijn. Het zijn tenslotte onze vrienden. Dus we hebben de neiging om dicht bij hen te blijven. Of we zijn banger voor ze. Maar als je Aziatisch-Amerikaans bent,
Wat begraafplaatsen betreft, zijn wij Aziaten anders dan andere Amerikanen. We willen in de grond liggen. Daarom is er een verschil in de concentratie van Aziatisch-Amerikaans bloed in vergelijking met blanken. Daarnaast willen we, in tegenstelling tot blanken, niet dat onze doden in de grond wegrotten. Daarom gebruiken we in plaats van regenwormen liever Epsom-zouten om hun verteerde resten op te ruimen. Als ze verder worden beoordeeld op bodem, worden ze gedood door de micro-organismen die aanwezig zijn in de afgestoten aarde. We noemen dit levende 'zymen'. Daarbij scheiden we ze om voedingsstoffen op te nemen terwijl ze leven. De levende enzymen breken voedingsstoffen af tot de kleinste componenten die elke individuele cel nodig heeft om zijn functie uit te voeren. Daarom bereiken we dezelfde chemische flexibiliteit als de regenwormen de voedingsstoffen afbreken om de aardse essentie te krijgen. Daarom denken we dat het gemakkelijk is om de aarde op te graven en via ondergrondse leidingen naar een andere plaats te brengen. Wij hebben deze mogelijkheden niet, maar we zijn gewend om in de buurt van ondergrondse leidingen te wonen.
Het betekent dat wanneer het oppervlaktewater van de oppervlaktestroom de ondergrondse leiding binnenkomt, het water chemisch moet zijn en daarom moet worden behandeld om vrij te zijn van bacteriële en schimmelinfecties. Het water moet ook gloeiend en schoon zijn, vrij van elementen zoals bederf en mineralen. Als er een hoog gehalte aan calcium, natrium, kalium, magnesium, sulfaat is, mag u fluoride toevoegen. Als u het optreden van door water overgedragen ziekten wilt voorkomen, moet het water worden gedesinfecteerd met chemicaliën die geen smaak en geur hebben. Op de meeste plaatsen in Amerika worden chemicaliën gebruikt om water te behandelen, maar het proces vernietigt ze niet altijd allemaal. Daarom kan het water dat u uit de kraan haalt een chemische geur of smaak hebben die u kunt omschrijven als stinkend, korrelig of zuur. Het betekent dat de geur van het water niet goed is behandeld. De pijp is helemaal niet hygiënisch. Wat er gebeurt, is dat bacteriën zich vermenigvuldigen in de ruimtes tussen de mineralen en de chemicaliën. De stank krijgt de naam stinkend. Dit is de reden waarom je vaak diarree krijgt na het drinken van kraanwater.
Simpel gezegd, als een levend wezen eenmaal een gesloten systeem binnengaat, zoals je spijsverteringsstelsel en het bloed, blijft het daar voor de rest van het leven. Het is veiliger om te zeggen dat drinkwater dat door een waterfilter loopt dat een aanvulling vormt op de natuurlijke mineralen die in het water aanwezig zijn, in plaats van water zonder mineralen. Het zou nog steeds beter zijn om het water met chemicaliën te behandelen.